Meer peulvruchten eten (en terug van vakantie)

 

Onze vakantie was geweldig. Op de foto zie je de Schlern, het waarmerk van de Dolomieten. Daar zijn we op geweest. Helemaal langs die steile flank. En in het dal genoten we van al die heerlijke, heerlijke spullen uit de regio. [Waarschuwing: fotorijk bericht!].

Simpele linzensoep met tomaten

Als je op 1700 meter verblijft heb je ijzer nodig voor al die extra rode bloedlichaampjes die je aanmaakt. Linzen zijn dan een prima keus. Omdat ik de soep onverwacht kookte op ons vakantieadres had ik alleen de basis van de basis in de voorraadkast. Maar de verse tomaten die in Italië speciaal voor saus worden verkocht hebben me toch een smaak! Dan is er niet veel nodig.

Spaghetti bolognese

Het heugelijke feit van een ronde verjaardag in de multimanfamilie leverde een gezellig, winderig en ietwat regenachtig familieweekend op. Op grond van de traditie was er maar één bestemming mogelijk: Schiermonnikoog. Dus togen vertegenwoordigers van de diverse staken over verregende wegen naar De Boot. Sommigen de avondboot, anderen de ochtendboot.

Rodelinzensoep

Als je meer peulvruchten wilt eten dan zijn deze agressief gekleurde rode linzen het eerste wat je in je kast moet zetten. Niet alleen hoef je ze niet in te weken, ze zijn ook nog eens net zo snel (10-15 minuten) gaar als de meeste groentes. Je zet dus kort wat groentes aan in olie of boter en met het water voeg je ook de linzen toe. Alles is dan tegelijk gaar. De rode linzen koken wel stuk, dus je krijgt een nogal gebonden soep met stukjes herkenbare groente erin.

Preisoep

Soep van prei en aardappelen is een klassieker. In Frankrijk hebben ze er schitterende namen voor bedacht. Daar heet deze soep "potage parmentier" of "vichysoisse". Niet verkeerd toch? De eerste naam is als je haar warm serveert, de tweede koud. Afgelopen zondag likten mijn disgenoten hun vingers af bij deze soep. Zo simpel, en toch zo lekker.

Toversaus (Tomatensaus met ui en boter) van Marcella Hazan

Deze "toversaus" is wereldberoemd. En dan bedoel ik die speciale soort van wereldberoemd in de nieuwe tijd. Hoewel Marcella Hazan hem al jaren en jaren geleden in haar boeken beschreef reist ie nu pas als een dolle om de globe.

Bloemkoolsoep

 Bloemkoolsoep verdient een eigen hoofdstuk. Bloemkoolsoep is namelijk net even anders dan soep van andere groentes. Het is zo lekker dat je er niet veel in kan stoppen. Combineren met andere groentes ligt niet voor de hand. Dat is mijn eigen ervaring, en als ik research doe kom ik op hetzelfde uit. Zo maf is dat!

Mijn eigen basis-tomaten-groentesaus

Al weken loop ik aan te hikken tegen een blog over tomatensaus. Hoe is het mogelijk! Maar er zijn zoveel keuzes denkbaar. Behandel ik één tomatensaus per blog of doe ik ze meteen alle vier? Verwijs ik naar recepten op andere websteks of schrijf ik alles uit? Bewaar ik ze voor bepaalde jaargetijden? Maak ik een uitstapje naar tomatensoep?

In ons huishouden worden vier of vijf tomatensauzen vaak gemaakt. Andere ook, maar minder vaak. De oudste is deze basissaus, die heel handig is met kinderen. Zowel om kieskeurige kinderen toch aan het eten te krijgen als voor die dagen dat je snel iets uit de vriezer wilt pakken. Je kan hem met of zonder staafmixer maken, En bij die staafmixer moet ik even uitweiden over hoe en waarom ik mijn eerste staafmixer in mijn bezit heb gekregen. We gaan de grens over:

Tübingen am Neckar

Rode kool op 2 manieren

Soms koop je een rode kool en dan blijkt thuis dat hij wel erg groot is. Heel erg groot.
En dus ook heel erg zwaar. Zo zwaar dat je hem niet eens op de keukenweegschaal kunt wegen. Daarvoor moet je hem eerst halveren.

Het hele beest zat ruim boven de drie kilo. Daar eten we met ons gezin vier keer van, minimaal. Dit recept is dus geschikt om in te vriezen. Ik maak meestal een dubbele portie, van 1-1,5 kilo rode kool.
Als ik de rode kool invries dan vind ik het lekkerder als hij tamelijk fijn gesneden is. Dat doe ik in de Magimix. Het kan ook met de hand, maar als ik dat in repen van 5 mm of breder doe dan vind ik dat de kool te vezelig smaakt na het ontdooien.

Ik ga twee manieren van bereiding voorstellen: eentje voor als de kool in een uur klaar moet zijn, en eentje voor als je op tijd begonnen bent. In het laatste geval kan je de oven gebruiken. In een ovenvaste pan (ik gebruik een gietijzeren le Creuset) wissel je laagjes rode kool, ui, appel, zout/peper, suiker en specerijen af. Als specerijen kun je volstaan met behoorlijk wat kaneel en een klein beetje gemalen kruidnagel, gewoon uit de supermarkt.

Sinds onze sprong in het specerijen-walhalla vijzelen wij vers. In dit geval kruidnagel en kaneel, met daarbij nog wat piment en steranijs. Zoals je hieronder ziet is de verhouding kaneel:kruidnagel ongeveer 1:10, vanwege de sterkte van de kruidnagel.

Begin met een klontje boter en leg daarna een laag gesneden rode kool in de pan, gevolgd door wat in blokjes gesneden appel, een krappe eetlepel bruine suiker, zout en peper naar smaak en een half theelepeltje van het specerijenmengsel.

Ik krijg ongeveer drie lagen in de pan, waarbij ik de laatste laag wat laat opbollen omdat de kool tijdens de bereiding slinkt. Ik druk het dan aan voor de pan de oven in gaat.

De laatste laag sluit ik af met wat kool en een paar klontjes boter. Ik schenk er ongeveer 2 eetlepels azijn over heen en nog een restje wijn (ongeveer een half glas) als ik het in huis heb, of een scheutje appelsap of water. Weinig vocht! Doordat de pan goed sluit is het vocht uit de kool voldoende.

 

 Dan zet ik de pan met deksel in een oven van 150 graden. Ik laat het geheel 1,5 tot 2 uur in de oven staan en roer in die tijd 1-2 keer om. Op deze manier krijg je kool die stevig van structuur is, doortrokken van de specerijen, lekker gaar, en niet uitgeloogd door te veel kookvocht:

 

Rode kool uit de oven of van het fornuis

Ingrediënten
klontje boter
1,5 kilo rode kool in fijne reepjes
ongeveer 2 appels van de fruitschaal (daarmee bedoel ik dat hun staat van rimpeligheid voor de keuze bepalender is dan het exacte ras)
1 ui
zout en peper
ongeveer 3 el bruine suiker
2 mespunten kruidnagel
1-2 theelepels kaneel
(alternatief: 3 kruidnagels, een kaneelstokje, 4 pimentkorrels en 1 steranijs gevijzeld)
1-2 eetlepels azijn
een half glas rode wijn

Bereiding
1. Oven: Leg de vaste ingrediënten in laagjes in een ovenvaste pan en top af met wat klontjes boter en azijn en wijn. Zet afgedekt 1,5 tot 2 uur bij 150 graden in de oven en schep ongeveer ieder half uur om.

2. Pan: Bak de ui aan in wat boter, voeg de gesneden rode kool toe en laat die even slinken. Voeg dan de overige ingrediënten toe en laat met deksel erop ongeveer drie kwartier stoven op een klein vuurtje.

3. Tip voor roze appeltjes!! Als je roze stukjes appel in een paarse zee van kool wilt laat je aan het begin de appels weg en voeg je ze vijf minuten voor het einde toe, zodat ze alleen maar meewarmen en de roze kleur aannemen. Dit kan zowel in de oven als op het fornuis.

Smakelijk eten! Ik verlaat jullie met een foto van de kroon van mijn lievelingsboom, die ik nog steeds niet op soort heb weten te determineren. De kronkelige takkenstructuur splitst telkens weer in tweeën, waardoor je een schitterende fractal-achtige kroon krijgt:

 

Pompoensoep

Noordpolderzijl, 1 januari 2013 (foto van de multiman)

De jaarwisseling 2012/2013 hebben wij heel knus en gezellig doorgebracht op het Groninger Hogeland. Ons voorafje op de laatste dag van 2012 was een gerecht dat simpel is, de ingrediënten vind je in de meeste keukens, en dat oud en jong lekker vindt. Zo'n bord met een oranje soep ziet er op een kleurig gedekte tafel ook nog heel lekker uit. Van een van de disgenoten kreeg ik nu de vraag naar het recept.

Dit zijn stukken van een grote bruine pompoen die op de markt in stukken wordt verkocht

.

Dit is een basissoepje waar we met enige regelmaat op terugvallen. Ik weet eigenlijk al niet meer hoe de pompoen in ons culinaire leven is gekomen. Aanvankelijk vond ik pompoenen maar lastige dingen. Als je ze in stukjes kookt wordt het erg nat en lijkt de smaak wat uit te logen. Geroosterd uit de oven vonden we ze wel lekker, dan vooral verwerkt in vulling voor ravioli's. Ravioli gevuld met pompoen-ricotta is ook echt een klassieker waarmee we onze oudste groot gekregen hebben toen hij als dreumes lastige darmen had.

Grote productie thuis, 2x 4 personen en 6 eenpersoonsporties
(bij grote soepacties snijd ik alles met de Magimix,
vandaar de dunne stukjes)

De soep kwam dus wat later. De versie eind jaren negentig/begin jaren nul met uitsluitend pompoen en eventueel nog wat appelsap heeft me nooit kunnen bekoren. Daarom gebruik ik een combinatie van ui, wortel en selderij om onder de weeïge smaak een basis te leggen. Eventueel aangevuld met prei. Dan vind ik het wel heel lekker!

Met het rijtje genoemde groentes heb je al de basis van dit recept te pakken. Verdere toevoegingen zijn zeker mogelijk:

- Knoflook gebruik ik bijna altijd,

De opbrengst uit de grote pan...

- een snufje kaneel of andere specerijen zoals koriander en komijn kan de smaak net wat afronden.
- Verse gember vind ik erg lekker voor hitte en een wat warmere smaak. Ook voor kinderen is het lekker, als je maar heel zuinig doseert.
- Ook rode peper, harissa of sambal kan scherpte geven.
- Appelsap of appelmoes gebruik ik nooit.
- Kokosmelk heb ik zelden gebruikt. Ik haal genoeg zoet uit de pompoen zelf en uit ui, wortel en prei. Je krijgt wel een wat frissere smaak en door het vet wordt de smaak beter overgedragen.
- Voor meer body kun je rode linzen toevoegen, die koken in 10 minuten stuk genoeg om te pureren.
 - Een laatste suggestie is citroensap. Ook dat gebruik ik zelden, maar soms kan het net wat meer diepte in de smaak geven tegen al dat zoete lawaai.


Ik maak deze soep in grotere hoeveelheden omdat hij bij alle mannen in mijn leven, of ze nou 86 of 11 zijn, met gejuich wordt begroet. En de disgenoot die nu om het recept vroeg, M, de moeder van multiman, bewijst dat ook vrouwen ermee weglopen. Je kan de soep prima invriezen. Ik maak de soep dan wat dik om ruimte in de vriezer te sparen en verdun bij het ontdooien.

Pompoensoep (van mild tot pittig)

Ingrediënten
1. Basis
olie en wat boter
oranje of groene pompoen
wortel
ui
een stuk knolselderij of een paar stengels bleekselderij
prei
(verhouding: 0,75-1 kilo pompoen, 1 winterwortel, 1 flinke ui, 200 gram knolselderij, 1 kleine prei)
bouillonblokje
knoflook

2. Naar keuze
zelfgemaakte groentebouillon
gember (met kinderen: 1 cm per kilo pompoen. Voor volwassenen: 2 cm per kilo)
kaneel, koriander of komijn, gemalen
kokosmelk (pakje 200ml op een portie van 1,5 tot 2 liter)
room
citroensap of -rasp
rode linzen
rode peper (of sambal of harissa)

Bereiding
1. Fruit de gesneden ui een paar minuten. Voeg dan de kleingesneden wortel en selderij toe, en eventueel de prei in fijne reepjes.
2. Terwijl de groente langzaam fruit slacht ik de pompoen. Ik verwijder de schil van de helften of ik snijd de pompoen in partjes en leg die dwars op de plank waarna ik met een paar snedes de schil per part verwijder. De eerste keer duurt dit wat langer, ik zou dan wachten met aanfruiten tot je pompoen gesneden is.
3. Voeg de pompoen in stukken toe.
4. Snijd een of meerdere knoflooktenen en indien gewenst de gember en rode peper in kleine stukjes. Laat knoflook en gember heel kort meefruiten. Voeg ook indien gewenst specerijen naar keuze toe.
5. Schenk dan water of groentebouillon erbij zodat de groente net onderstaat en kook de groente kort tot ze net gaar zijn. Een minuut of 8-10.
6. Pureer de soep naar wens, helemaal niet, grof of fijn. De pompoen kookt zo makkelijk stuk dat je ook kunt volstaan met wat flink roeren met een garde, dan krijg je al een halfgebonden structuur. Breng op smaak met bouillonblokje en op goede dikte met extra water of bouillon.

Het was weer gezellig, Lola, tot gauw!

Indiase dahl/dhal

Wat koop je voor de man die alles heeft en die niets meer te wensen heeft voor zijn verjaardag? Dit jaar viel zijn verjaardag bijna samen met de verhoging van het hoge BTW-tarief naar 21%, dus toen heb ik dat maar als inspiratie en uitgangspunt genomen. In de stad werd ik naar de toko getrokken. Aanvankelijk om een vijzel te kopen maar toen ik het schap met hele kruiden en specerijen zag was ik om. Zeker nu ze met maar 6% BTW belast werden. Ik kocht alle ingrediënten die ik ooit in een recept in hele vorm was tegengekomen. En dat waren er nogal wat!

zwarte kardamom, koriander, smoked paprika, kruidnagel, piment, komijn, steranijs, kukurma, gedroogde chili, fenegriekzaad, geel mosterdzaad, gedroogde currybladeren, paprika, cassia

Laten we zeggen dat het een verrassend kado was, hij had het in ieder geval niet verwacht. Maar dat lette hem niet om er toch voortvarend mee aan de aan de slag te gaan. Een van de eerste recepten was een Indiase linzenschotel, echt een basisgerecht dat in dat miljoenenland overal gegeten wordt: dahl. Het wordt gemaakt van gele linzen waarvan de buitenschil is verwijderd. Je hebt ze in verschillende formaten, van klein tot groot, onder de naam "mung dahl".

We waren op dit gerecht gekomen door een fantastisch interessant boek. Het stond gewoon in het kookboekenschap bij de bibliotheek, maar die naam dekt de lading totaal niet. What I eat; around the world in 80 diets is een koffietafelboek, dat verslag doet van een grootse onderneming. Een echtpaar is de hele wereld rondgereisd en heeft overal mensen gefotografeerd met in de foto ook al het eten dat die mensen op die ene dag aten. Hun dagmenu. Als je de link aanklikt zie je een verzameling van 16 van de 80 foto's met daarbij een gedetailleerde berekening van de voedingswaarde van hun menu (de eerste foto is meteen ook mijn favoriet, de Himbavrouw). Fascinerende kost. Zo fascinerend dat ook alle kinderen die op bezoek kwamen bij het boek bleven stilstaan, heel opvallend vond ik dat. Je kan er uren in bladeren.

Nodig voor de dahl: mosterdzaad, kukurma, komijn en knoflook

Het boek bevat geen recepten, maar je krijgt wel een inkijkje in wat mensen eten. Dat is zo enorm uiteenlopend! Kwa gehalte aan energie en voedingswaarde, en ook kwa samenstelling. Peulvruchten en linzen (dat is niet hetzelfde, schijnt) zag je in heel veel gedaantes terug. Ik vond dat erg inspirerend. Linzen in India, Pintobonen in Zuid-Amerika, witte bonen in Oost-Europa, favabonen in Griekenland, iedere landstreek heeft zijn eigen variant.


In het boek van Simon Hopkinson, "De vegetarische optie", vond mijn multiman een recept voor Dahl. We kookten het met een paar aanpassingen in de veronderstelling dat het "grote-mensen-eten" zou zijn, maar dat was niet zo. Er zit geen bijzonder hete smaak aan. Onze vegetarische zoon(11) at gewoon zijn dahl met rijst. Zo goed, dat ik geen foto heb van het resultaat. Maar gelukkig was de voorzienigheid mij gunstig gezind. Toen ik vanochtend naar de stad fietste zag ik een prachtige herfstboom in exact de goede kleur. Hoek Tolsteegsingel/Nieuwe Gracht. Hoe verleidelijk ook, eigenlijk moet je zulke bomen alleen maar fotograferen als de zon schijnt. En de zon schéén!

Dahl

Ingrediënten
250 gram kleine gele spliterwten, een nacht geweekt
1 eetlepel kukurma (dit wordt altijd gemalen verkocht omdat het lastig te malen is)
1-1,5 liter water
75 ml olie of ghee
1 eetlepel komijnzaadjes
2 theelepels zwarte mosterdzaadjes
1 ui, fijngehakt
4 knoflooktenen, fijngeknepen
2 grote tomaten, fijngehakt
1 kleine wortel, geraspt
200-250 ml kokosmelk
evt. voor de garnering verse koriander

 Bereiding
1. Giet de geweekte spliterwten af en kook ze gedurende een uur met de kukurma.
2. Verhit in een andere pan de olie en voeg komijn en mosterdzaad toe. Bakken tot ze gaan springen. Dan ui en knoflook meebakken tot goudgeel, en alles bij de moong dhal voegen. (de hoeveelheid olie is nogal fors, die zou je kunnen verminderen. Uiteindelijk mengt het goed en is het kwa smaak en voedingswaarde misschien best goed om wel 75 ml te gebruiken).
3. Kook nu het geheel, na toevoeging van tomaat, wortel en kokosmelk nog ongeveer 20 minuten tot de wortel gaar is.

Eet de dhal met plat brood, of met rijst, of als onderdeel van een hapjesmaaltijd. In deze vorm is hij ook geschikt voor kinderen, geen scherpe of rare smaken. Als je de dahl een nacht bewaart dikt hij verder in, dan kan je met water de consistentie weer aanpassen.

Soepmijmeringen (en een recept voor broccolisoep)

Tot 2010 was soep voor mij niet zo'n ding. Maar toen mijn vader alleen kwam te staan ben ik allengs meer soep voor hem gaan maken. Nu lever ik ruim 300 bakjes soep per jaar. We gaan met de seizoenen mee. Pompoen in de winter, tomaat in de zomer. Ik vind het leuk om met texturen te spelen met de staafmixer of blender. Door te pureren kan je vloeistoffen binden zonder bloem of maizena te gebruiken. Daar ben ik ooit in een grijs verleden mee begonnen voor de lasagna, dat was een saus met de klassieke soffrito van bleekselderij, wortel en ui. Ik gebruikte dan meer groente om de saus wat body te geven, en kreeg dan binding met de staafmixer.

 Ongebonden soep heeft ook zo zijn lekkere kanten. Ik maak groentesoep in heel veel variaties, ook weer een beetje met het seizoen mee. Ik snijd de groentes zelf. Daardoor kan ik de 'bite' bepalen. Sommige groentes koken snel stuk als je ze heel klein snijdt. Die laat ik dan wat groter. Andere, zoals prei, hebben vezels waardoor je ze juist fijner moet snijden omdat de stukken anders zo grof blijven. Soms is het ook lekker om de soep half te pureren en de andere helft wat grover te laten.

Ondertussen ben ik ook steeds meer soep gaan maken voor mijn gezin. We proberen veel groente te eten en veel eiwit uit plantaardige bronnen te halen, en dan is een soep een heel prettige toevoeging aan je maaltijd. Je hoeft minder moeite te doen om alle gewenste voedingswaarde in één hoofdgerecht te stoppen. Bovendien heb je meer kans dat je kinderen ook echt genoeg gegeten hebben als ze van tafel gaan. Daarnaast vinden we het ook lekker. Oh en het kan heel handig zijn om op een drukke dag een bakje uit koelkast of vriezer te voorschijn te toveren. Ik maak altijd dubbele porties.

Ik zal de komende tijd wat soepen de revue laten passeren hier, maar eigenlijk denk ik dat er voor alle soepen één oerrecept te schrijven valt. Dat komt ongeveer op het volgende neer:



1. Fruit een ui.

Ik kan me niet snel een soep heugen waarvoor ik geen ui fruit. Ja, tomatensoep misschien. Tomatensoep van verse rijpe (dus per definitie niet uit de supermarkt) tomaten start ik met alleen tomaten. Maar, terug naar de ui; niet toevallig het belangrijkste ingrediënt in de uiensoep waarmee ik deze blog ben gestart. Die ui snijd ik afhankelijk van hoe ik hem in mijn soep terug wil zien (smalle kwart-strips voor de ongebonden soep, grove stukken bij pureren, halve ringen voor uiensoep) en fruit ik aan in olie, boter of een combinatie van de twee. Afhankelijk van de haast fruit ik de ui korter of langer.

2. Raadpleeg de groentela
Als ik voor mijn gezin kook doe ik dat gewoon met wat er is, de voorraden voor mijn vader vergen wat meer planning. Dan pak ik bijvoorbeeld een halve prei en 2 stronken broccoli, of een bloemkool, of 3 courgettes, of 2 grote preien en een aardappel, of een ui, een wortel en een pompoen, of een selderijknol, of voor gemengde groentesoep van alles wat ik opsom plus nog meer.

3. Kies een combinatie
Vaak leveren ui, bleekselderij en wortel een basis voor de smaak. Eventueel ook wortel en prei. Dat gebruik ik bijvoorbeeld in pompoensoep. Maar soms kan je ook heel goed juist met één groentesoort uit de voeten. Bloemkool of selderijknol doen het prima alleen. En dan zijn er nog de klassieke combinaties, zoals prei met aardappel.

4. Kies uit knoflook, gember, citroen, room, kruiden zoals dille, munt en peterselie, tabasco
Je kan prima soep maken zonder toevoeging van een van deze smaakmakers, maar vaak is met een paar kleine toevoegingen net de stap gezet van water met groente naar soep. Experimenteren dus! Knoflook en gember moeten even meefruiten. De overige ingrediënten voeg je pas toe voor het opdienen.

5. Kies eventueel nog voor bonen, linzen (zelf ingeweekt of uit blik) of pasta (gaar restje of speciale vermicelli) .

6. Fruit de groente eventueel mee, vul aan met water of bouillon, breng aan de kook, kook niet te lang (al dan niet met pasta en/of linzen of peulvruchten), pureer indien gewenst, en maak af met bovengenoemde smaakmakers, peper en zout of een bouillonblokje.

Afsluitend nog een recept voor M. die daar zo expliciet om vroeg!

Broccolisoep
Deze soep was dit weekend weer een succes. Ik maakte hem al 20 jaar geleden met mijn eerste Braun staafmixer, het klassieke kado toen ik op kamers ging.

1. Fruit een ui.
2. Voeg een stronk broccoli toe in stukjes.
3. Vul aan met water en een bouillonblokje (niet te veel) en laat vijf minuten koken.
4. Pureer met staafmixer of blender. Voeg eventueel nog wat water toe als de soep te dik wordt.
5. Maak af met wat citroensap en een lepeltje creme fraiche.

Snelle pizzabroodjes

Vandaag een recept dat amper een recept mag heten. Meer een lifesaver voor als je echt, echt geen zin hebt om te koken, echt, echt geen zin/geld hebt om iets kant en klaars te halen en daarenboven toch nog je kinderen blij wilt maken.

Eigenlijk wilde ik eerst wat serieuzere gerechten op deze blog zetten voordat ik met de snelle happen kom, maar als beginnende blogger zit je vast aan wat er aan foto's en tijd beschikbaar is. En aan wat je die week nou eenmaal gegeten hebt. Pizzabroodjes dus.

Ze geven me wel de gelegenheid om hier te beginnen over de food waste movement. Een beweging waar ik heel erg van geporteerd ben. Idee is dat je probeert om zo min mogelijk voedsel weg te gooien. In de praktijk komt het erop neer dat je alle resten bewaart. Als je ze invriest heb je wat meer tijd, maar zet je ze gewoon in de koelkast dan zul je toch niet al te lang moeten wachten om die resten weer een goede bestemming te geven. De volwassen variant van het pizzabroodje is hier uitstekend voor geschikt:

Courgettes, van die lekkere kleine zwarte olijfjes en een paar semischrompelige kastanjechampignons hebben hun weg gevonden naar deze broodjes. Margarita is niet mijn dame als het op pizza aankomt.
Naast de genoemde restjes is er ook wat ui (in de lengterichting in schijfjes gesneden) op mijn broodje geland.

Op het verhaal van voedselverspillingsvermijding zal ik vast nog vaker terugkomen. Het is een ontzettend leuke aanjager van creatieve ideeën in de keuken. Je kan ook doelbewust resten vooruit koken. Niet alleen door dubbele porties te maken, maar ook door groenten te garen die je de volgende dag op een andere manier verder gebruikt. De mogelijkheden zijn eindeloos. Maar nu het recept, want als je een snel recept belooft, moet je niet pagina's vol gaan bloggen.

Snelle pizzabroodjes

ondergrond
pitabroodjes van de supermarkt (3 per persoon is al veel), doormidden gesneden

beleg
mozzarella of andere kaas
groenterestjes
olijven, kappertjes of ansjovis
vleeswaren restjes
ui in plakjes gesneden
goede extra vergine olijfloie en basilicum

voor de tomatensaus (voor zover je geen rest saus hebt):
1 el olijfolie
1 knoflookteen
1 blik tomaten
een takje oregano, een snufje italiaanse kruiden of een blaadje laurier uit de tuin

Bereiding
1. Warm de oven voor op 200 graden, eventueel met de grill aan.

2. Fruit de knoflook (naar smaak geknepen, geraspt of gesneden of zelfs heel gekneusd) kort in de olie, voeg de inhoud van het blik tomaten toe en laat een kwartiertje inkoken onder toevoeging van de kruiden. Duurt dit te lang, dan kan je wat tomatenpuree toevoegen om te binden en een lepeltje suiker om de korte kooktijd te compenseren.

3. De assemblage spreekt voor zich. Wij doen dat aan tafel, omdat de broodjes heel snel klaar zijn. Eigenlijk is het een soort gourmetten, alles in bakjes op tafel en beleggen met je handen...

4. Leg de belegde broodjes op een bakblik (ik gebruik een siliconenvel tegen lastige ingebrande vlekken) en bak ze in 4 minuten af. Houd ze goed in de gaten want de snijrandjes kunnen snel te donker worden. Garneer ze naar smaak met olijfolie of basilicum.

Vooraf serveer ik een soep (uit de vriezer natuurlijk) en ik zet wat rauwkost op tafel. Lekker snel klaar en weinig afwas...

Uiensoep

Vandaag beginnen we onderaan. Met de ui. Deze foto is van de laatste vakantiedag toen we de laatste voorraden uit de fietstas weg kookten. Maar ook thuis kan je met een paar uien en een uurtje geduld een heerlijke soep maken.

Uien vormen vaak de basis van je gerecht, je zou bijna vergeten dat ze ook prima de hoofdrol kunnen spelen. Voor het aanbakken/stoven van de uien ruim ik bij soep algauw een half uur tot drie kwartier in, omdat ze zo het beste die heerlijke zoete smaak ontwikkelen die het hele gerecht draagt. Ik snijd ze dan dwars op de lengteas in halve maantjes, die goed zacht worden. Als ik uien als bijgerecht stoof (al dan niet met wat balsamico en suiker, maar dat is een ander gerecht) snijd ik ze juist in de lengterichting omdat ze dan beter hun structuur houden. In soep wil je dat ze zacht worden en een beetje smelten.

Uiensoep
4-6 grote uien
Scheutje olie en blokje roomboter
wat thijm (gedroogd of een takje uit de tuin)
Evt. wat knoflook naar smaak
Evt. een scheutje witte wijn
1-2 liter water
bouillonblokje
zout en peper

Snijd de uien in dunne halve ringen. Verwarm de pan, voeg olie en boter toe en bak de uien aan. Laat ze op een zacht vuur onder af en toe omroeren in drie kwartier licht kleuren en zacht bakken. Op het laatst kan je kort de knoflook mee laten bakken. Als ze door en door zacht en zoet zijn afblussen met een scheutje wijn en aanvullen met 1-2 liter water en een bouillonblokje of zelfgemaakte kippenbouillon. Aan de kook laten komen, nog even een kwartiertje laten trekken en met zout en peper op smaak brengen. Eerst goed proeven! Er komt zo veel smaak van de uien af dat je moet uitkijken met zout.

Je kunt de soep zo serveren, of sneetjes stokbrood even onder gril leggen met wat geraspte kaas erop en deze kaasbootjes in de soep leggen.

De hoeveelheden zijn een benadering. Reken ongeveer 3 grote uien (500 gram) per liter water. Het loont om meteen een dubbele portie te maken, omdat het aanbakken veel tijd kost.

Guten Appetit! En collega A, dankjewel voor het laatste zetje om deze blog te starten.