Studiowinnaar van de Nationale Eettest 2015

Eerder had ik beloofd dat ik nog zou vertellen hoe het afgelopen was met die kleine foodbloggertjes in de Grote Boze Eetquiz. Je vindt mijn verhaal hier terug, en in het navolgende blogje lees je het feestrecept dat ik heb gebakken om op het werk te tracteren. Een echte Chocoladedroom van Dorie Greenspan, mijn patisserie-heldin.

 

De opnames waren bijna een week voor de uitzending. Ik had positief gereageerd op de aanmelding omdat ik dacht dat dit een leuke avond zou worden met de collega-bloggers. Meestal zijn de wachttijden aanzienlijk, lekker bijkletsen dus. Van de Eettest zelf verwachtte ik niet zoveel. Ja, het is leuk om achter de schermen te kijken. De opnames verliepen heel soepel, we waren ook heerlijk op tijd klaar, nog voor tien uur.

Maar... de eerste verrassing waren de vragen. Allemachtig wat waren die moeilijk, en gezocht. Zo ontzettend anders dan vorig jaar! Na een vraag of vijf dacht ik: dit wordt helemaal niets. Thuis voor de buis zou ik waarschijnlijk zelfs het programma uitgezet hebben. Maar ja, in de studio werkt het niet zo.

Op dat moment ging bij mij een knop om. Niet uitvoerig beredeneren of mijn geheugen aanspreken, maar tamelijk intuïtief reageren. Warenkennis heb ik natuurlijk wel, maar zelfs dan waren er zoveel uitgekookte of merkwaardige vragen. Aan winnen dacht ik geen seconde. Eigenlijk had ik wel meer geluiden verwacht in de studio dat het idioot moeilijk was. Dat ze de boel stil zouden leggen, en vragen of komkommer een vrucht is (antwoord: ja. Botanie was mijn favoriete vak bij de studie biologie).

Maar nee hoor, de ene maffe vraag volgde de andere op. Van het nakijken had ik dus al helemaal niets verwacht. Ja, de antwoorden.. en daar was ik ook echt benieuwd naar. Er viel weer een hoop te leren. Gaandeweg bleek mijn foutenaantal mee te vallen, maar met zeven fouten verwacht je niet te winnen. (Had ik ook niet, ik had met NEGEN fouten gewonnen. Zelf verkeerd geteld ;-) ).

 
En ja, dan hoor je eerst dat het snackersblok van de groepen het beste gescoord heeft: heel verrassend. De camera stond al op onze rij gericht, maar je hebt eigenlijk de hele tijd geen idee hoe of wat. Er gebeurt zoveel om je heen. Dus toen mijn naam geroepen werd kon ik alleen maar de spreekwoordelijke hand voor de mond slaan. En daarna Paul de Leeuw te woord staan, wat ik toch weer een leuke ervaring vond. Hij overhandigde mij het mooie lei-tabletje en kondigde nog andere prijzen aan (groente-kratten en een selfiestick, ze zullen nog contact met me opnemen).

Na het einde van de opnames ben ik nog gefeliciteerd door Menno van Heel Holland Bakt, die bij het panel had gewonnen. Leukste voor mij was eigenlijk de kans om Janny van der Heijden persoonlijk te bedanken. Wat heb ik veel geleerd door de jaren heen van haar pennevruchten! Dat begon al toen ik van mijn zakgeld de Tip kocht, een eeuwigheid geleden. De Tip was de eerste deur die open ging naar andere culinaire werelden, vanaf mijn 14de ongeveer. Even een fotootje opduikelen...

(15 jaar. Geel is niet mijn kleur.)

Nog steeds is die reis niet afgelopen. Mijn blog blijkt deuren te openen, en nu brengt de Eettest weer nieuwe vergezichten. Wat een leuke felicitaties en reacties heb ik gekregen de afgelopen dagen. Echt heel speciaal.

(30 jaar later, hoeveel keer heb ik dan gekookt of gebakken eigenlijk?)

Morgen lekker terug achter het fornuis en aan de tafel. Want dat is het idee. Eten maken - en er samen van genieten.