Rucola-pesto

Soms nemen mensen heldere besluiten. M was klaar met tuinieren en wilde dus een tuin die alleen maar gemaaid hoeft te worden. Gras, veel gras. Er staat wel een klein randje tuinkruiden tegen het huis. Als ik nog een extra kruid opperde was ze altijd heel duidelijk: er wordt hier niet meer getuinierd. Alleen, de natuur had andere ideeën.

De rucola vond zijn plekje te klein en was gaan woekeren. Het was ook nog een behoorlijk, nou eigenlijk erg scherpe variant. Een paar blaadjes in je sla of op je boterham zijn al genoeg. We moesten dus met een andere oplossing komen. Uiteindelijk denk ik dat de rucola ook nog in stamppotten, soepen en andere warme gerechten moet verdwijnen want de twee ruime handen vol die ik afsneed lieten geen merkbaar gat achter. Die rucola houdt van het leven op de wierde, zoveel is zeker!

Er lag nog een beeldschoon pak pasta, rechtstreeks van de bronzen persen uit Italië meegebracht dor de buurvrouw. In het dikke boek How to cook everything vegetarian van Mark Bittman vond ik een basisrecept voor pesto. Ik sneed een flinke berg van de rucola af en haalde de harde steeltjes eruit tot ik twee handen vol blad over had. De smaak leek in niets op wat je in de supermarkt als rucola koopt. Veel en veel intensiever. Langzaam gegroeid in de zilte wind van het Hogeland. Dat is niet erg, dit recept is een basisrecept. Het wordt altijd anders maar als je blijft proeven en bijsturen ook altijd lekker.

De andere ingrediënten zocht ik bij elkaar. Ook daar kun je volop variëren. Ik vond nu gemengde ongezouten noten en een stukje oude kaas. Maar bij het type noten, het type kaas en ja, zelfs het type olie zijn er verder nog talloze mogelijkheden. Ik zou wel een koudgeperste olie gebruiken, vanwege de betere smaak. En met ongezouten noten kun je zelf de hoeveelheid zout bepalen.

De rest is dan heel simpel. De blender doet het zware werk. Aan de verhoudingen kun je gaandeweg nog sleutelen. Altijd leuk als je in de keuken van een ander kookt en die is helemaal verbluft wat je met zijn voortuin, hippe blender en voorraadrestjes kunt toveren. De gedaantewisseling van bos kruiden naar groene potie was een kwestie van enkele minuten.

Serveren doe je altijd vanuit de hele portie, dat is de klassieke manier bij pasta. Serveerkom in de gootsteen zetten, vergiet erop. Pasta afgieten en meteen een kopje van het kookwater uit die serveerkom halen. In de leeggegoten kom de pesto losroeren met wat kookwater (begin met een paar eetlepels) en dan de pasta erdoor mengen. Naar smaak nog wat water toevoegen zodat de pasta goed bedekt is met een dun laagje saus. De eters moeten al klaar zitten. En dan: aanvallen!

Wij aten de pasta na een pompoensoep zo vers uit de tuin van de buren ( - bedankt he!). Erna nog wat warme groentes (gegrilde courgette en gestoofde paddestoelen) en andere restjes zodat het samen een complete maaltijd was.

Rucolapesto

Ingrediënten
2 handenvol rucolablaadjes
2 eetlepels gemengde noten
40 gram geraspte oude kaas
1 kopje olijfolie (ongeveer 100 ml, een krap Senseokopje)
1 knoflookteen in schijfjes
zout en peper naar smaak

Bereiding
Pureer de rucola in de blender met de helft van de olie, de noten, de kaas en de knoflookteen. Voeg daarna geleidelijk de rest van de olie toe. Proef of er nog op smaak gebracht moet worden.
Voor het aanmaken van de pasta kun je de pesto combineren met een paar eetlepels achtergehouden kookvocht van de pasta. Dat verdeelt makkelijker.