17 april 2013

Toversaus (Tomatensaus met ui en boter) van Marcella Hazan



Deze "toversaus" is wereldberoemd. En dan bedoel ik die speciale soort van wereldberoemd in de nieuwe tijd. Hoewel Marcella Hazan hem al jaren en jaren geleden in haar boeken beschreef reist ie nu pas als een dolle om de globe.
Hij duikt op in alle food blogs van naam, en iedereen is er zo van ondersteboven dat het recept ondanks de simpelheid en ondanks de onmogelijkheid om er iets aan te verbeteren toch weer op een blogpost uitdraait.


Hier dus mijn beurt. De redenen om de saus toch nog te beschrijven zijn
a. dat hij echt enorm verschrikkelijk lekker is;
b. dat hij zo makkelijk is dat mensen het goede nieuws gewoon móeten horen en
c. dat het me gelukt is om een paar toepassingen uit te proberen die ik kort kan toelichten en die de saus extra de moeite waard maken.
 
Overigens bleken wij het kookboek waar deze saus in staat al bijna twintig (!) jaar in huis te hebben. Af en toe namen we het ter hand om ons te bescheuren over de zeer, zeer gedetailleerde aanwijzingen. Ze vult zo drie pagina's aan een inleidende beschouwing over sla. Courgette moet eerst 20 minuten in water liggen om het zand te weken. Uien moeten 7-8 keer 2-3 seconden worden uitgeknepen nadat ze een half uur in water hebben gelegen, en dat moet dan 3x herhaald worden met tussenpozen van 5 minuten. Van die dingen. Heel curieus. Maar goed, nu die saus zo lekker is zal ik nog wel meer van Marcella gaan koken. Het recept helemaal van A tot Z volgen is dus lastig bij haar, maar we gaan het proberen...


Voorweg een waarschuwing: ik maak eigenlijk altijd extra in de hoop dat ik een deel van de saus kan bewaren, en dat is nog nooit gelukt. Echt geen en-ke-le keer. Ook niet als ik dacht ik maak ruim en dat ik er dan nog een blik extra bij gooide. Altijd, altijd gaat deze saus op. Dat betekent dus dat je voor reden c. hoogstwaarschijnlijk opnieuw achter de pan moet kruipen.


Ik heb laatst mijn jongste deze saus willen uitleggen omdat er zo weinig bewerkingen aan te pas komen. Als je het recept exact volgt hoef je alleen maar een ui te halveren, blikken tomaten te openen en een stuk boter af te snijden. Meer niet. Het viel overigens behoorlijk tegen, want het openen van blikken en het halveren van uien bleek voor een zevenjarige niet zonder gevaren en uitdagingen. Maar het is gelukt!


We openden drie blikken, verdeelden een grote ui in vier stukken en sneden een flinke homp boter af. Die drie ingrediënten combineerden we in een ruime pan en we brachten het geheel aan de kook gedurende ongeveer een uur. In een pan zonder deksel, af en toe omroeren, moeilijker wordt het niet. Daarna schrijft het recept voor "discard the onion" - maar die bewaar ik als food waste bestrijder natuurlijk om hem ergens in een soep weg te moffelen. Je kan hem ook bij de pasta opeten als het zo uitkomt.


En dat was het! Je legt even je afstandsbestuurbare auto aan de kant en dan kan het grote smullen al beginnen. Om je vingers bij op te eten. Wat heb je dan? Een basistomatensaus die zo lekker is dat je hem het beste ongemoeid kan laten. Geen laurier, geen parmezaan, geen peterselie, geen olijfolie. Helemaal niets erbij. Gewoon zo over je pasta. Magisch!







 Tomatensaus met ui en boter van Marcella Hazan

Ingrediënten
2 blikken tomatenstukjes of gepelde tomaten
1 ui
50 gram boter

Bereiding
Breng de tomaten aan de kook met de gehalveerde ui en het stuk boter. Laat zonder deksel (sorry Maya!) ongeveer een uur koken, onder af en toe roeren. Druk grote stukken tomaat stuk met de lepel.
Gooi de ui weg en serveer over pasta. 


Bedekte rolletjes aubergine - zie je de kleur van die saus!

Suggesties voor andere gerechten:
- voor mijn vader combineerde ik de saus met een gelijk deel zelfgetrokken kippenbouillon en heel fijngesneden kippenvlees. Alleen nog wat zout en peper, verder niet. De soep viel bijzonder in de smaak.
- voor een drukke sportmiddag pakte ik wat (twee dagen eerder gebakken) plakken aubergine uit de ijskast, rolde ze op met een plak mozzarella en wat smaakmakers zoals basilicum of za'atar en bedekte ze met een flinke laag tomatensaus. Zet die 20-25 minuten bij 180 graden in de oven, bedekt met wat parmezaan. Of, als je niet weet wie wanneer thuis is van sporten, geef het ongeveer 10 minuten bij 180 graden en draai dan terug naar 100-120 graden. Dan maakt het niet zoveel uit hoelang de schaal in de oven blijft. Op een vergelijkbare manier kan je deze saus voor andere ovenschotels gebruiken.
Auberginerol voordat hij de oven in ging

11 opmerkingen:

  1. Vanavond deze saus gemaakt; hij was erg waterig. Heb ik het verkeerde merk tomaten gekocht, of had ik de deksel niet op de pan moeten doen tijdens het koken?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja inderdaad Maya, er moet geen deksel op. Of om in stijl te blijven: er mag geen deksel op. Ik zal het erbij zetten. Bedankt voor je vraag!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Bedankt voor je reactie, ik ga het binnenkort gewoon nog eens proberen, zonder deksel :-) (Overigens had ik er een fijngesneden teentje knoflook in gedaan, ik kon het niet laten...)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Gelukkig maar, dat de betovering van Marcella nog aan je trekt...
    Overigens heb ik heel wat foto's van eerdere keren dat ik deze saus maakte niet kunnen gebruiken omdat ik er dan toch een laurierblad in had gedaan, of knoflook, of wat gedroogde kruiden... puur uit gewoonte.
    Zeker dat laurierblad is ook erg lekker. Maar ik moet zeggen, die keer dat ik me met jongste van A tot Z aan het recept had gehouden was
    de moeite waard!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Haha! Ja, het was erg lastig om er niets bij te doen. Dat knofje durfde ik wel want knoflook lijkt best wel op ui, een beetje, toch?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Het grootste raadsel voor mij is het volledige ontbreken van zout en, ik geef het toe, een snufje suiker. Ik moest dit maar eens proberen - en dan maar afwachten of een saus waar ui in *zat* wordt erkend door de strenge jonge keurmeesters van 7 en 4. Met groeten uit het verre Oosten :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Oh die suiker die ontstaat door het lange koken. De smaak verandert dan. Het snufje suiker is inderdaad een goede oplossing als je de lange kooktijd niet hebt.
    Maar ik heb goede hoop dat de Oosterse keurmeesters de saus gaan eten!
    En wat het zout betreft: ja, inderdaad, aan het eind zou je moeten "abschmecken".

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik ga hem vanavond ook proberen maar mijn handen jeuken want ik doe er altijd Italiaanse kruiden door en eroverheen natuurlijk Parmezaanse kaas, maar deze keer niet. Eens kijken of het lukt. Groet Inez

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hoi Inez, wat leuk! Ik hoop dat hij in de smaak valt. Na het serveren eten wij hem ook wel met wat Parmezaanse kaas hoor ;-).
    En hoe is het trouwens, heb je al weer een oven?

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hé Sophie, ik lees je reactie nu pas, nee ik heb nog steeds geen oven. De opstelling in mijn keuken is nu perfect qua ruimte daarom ben ik er nog niet mee bezig. Ik zit er aan te denken om een oliestel te kopen en een wonderpan ivm. consuminderen. Raad eens wat wij vanavond eten? Jaha de tomatensaus en deze keer doe ik er dan wel Parmezaanse kaas over omdat het mag van je. Nee hoor, op de 17de vonden we de saus zo lekker dat ik de kaas heb weggelaten gewoon om te kijken of het kon en het kon. Ken je de Engelse foodblogster Jack Monroe. Je kunt haar volgen op A girl called Jack. Zij inspireert mij om gezonde en goedkope maaltijden te maken dat is eigenlijke de werkelijke reden waarom ik de kaas niet gebruikte. En jij inspireert mij ook bedankt. Gr. Inez

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Hoi Inez, jazeker ken ik Jack Monroe, ik heb haar uitgebreid bewierookt zelfs in deze post: http://etenmaken.blogspot.nl/2013/10/burgers-van-rode-kidneybonen.html. Ik volg haar blog al een tijdje. De skint foodie vond ik ook geweldig, ken je die? Heeft net een prijs gewonnen maar zijn blog ligt even stil. Wel veel oude recepten.http://www.theskintfoodie.com/.

    Zelf heb ik magere tijden gekend en ook wat minder magere. Dan geniet ik wel van dat ik even wat meer kan doen. Ik spring dus wel af en toe uit de band maar ik kook heel veel vanuit de basis. Ook een goede tip is koken in de hooikist. Dat doe ik met een handdoek en een plaid. Rijst of peulvruchten gaan prima op die manier.

    Bedankt voor je reactie, ik ben heel benieuwd naar je wonderpan! Laat een keer horen hoe dat gaat.

    BeantwoordenVerwijderen