19 april 2015

Snijbieten-stoof


Het is een schitterende groente, snijbiet. Als je eerst leest dat Ottolenghi ermee wegloopt, terwijl je er alleen maar heel af en toe je ravioli's mee gevuld hebt, dan is de kennismaking daarna natuurlijk beladen. Bij Yotam Ottolenghi is het Chard voor en Chard na. Zou het echt zo'n topper zijn? En in welke recepten komt ie tot zijn recht? Uit Duitsland kende ik deze groente wel als 'Mangold'. Jarenlang moeilijk te krijgen, met een prachtige beetje zilte, intense smaak. Iets zurigs ook. Echt anders dan spinazie bijvoorbeeld, dat veel zachter van smaak is. Ook de anatomie is anders; de stelen zijn heel stevig.


Ok, de snijbiet was dus in huis. Eerder heb ik er al een gratin mee geblogd, maar deze keer was er geen tijd voor lange oventijden. Ik pakte het nieuwe kookboek van Marleen van Es, Eten uit de volkstuin. Twee dagen eerder had ik genoten bij de presentatie. Van het leuke gezelschap, van het meeleven met Marleen (die ik uit de bloggerswereld ken), van de prachtige hapjes die ze zelf had meegenomen, maar vooral toch van de schitterende boek. Ik zal hier snel een recensie plaatsen.


Voor nu moest ik die snijbiet zien te verwerken. Ik vond bij Marleen in haar boek een recept voor snoeperige snijbiet-pakketjes. Ze worden met een vulling van linzen en lekkere dingetjes gevuld. Ik gebruikte wat ik bij de hand had. Een bakje mungbonen in plaats van de linzen, en om het restje tomatensaus dat ik had wat op te schroeven gebruikte ik die mooie ingelegde Sacla-tomaten uit de #foodybox. Die hebben een intense smaak, perfect om de balans in dit gerecht goed te krijgen.



Als je eenmaal de prei (ui kan natuurlijk ook) hebt gefruit dan is dit gerecht eigenlijk een kwestie van alles door elkaar en stoven maar. Wel geef ik de snijbietstelen een paar minuten voorrang voordat de bladeren erbij gaan, omdat de stelen die gaartijd echt nodig hebben. Het resultaat na nog een minuut of vijf a tien stoven is zalig. Oudste at het met zilvervliesrijst, de vleeseters namen er een Maultasche bij. Uiteindelijk nam iedereen nog een schep snijbiet, toen de bijgerechten al op waren. Een groot compliment voor de smaak van Marleen dus. Haar smaakcombinaties zijn geweldig!


Snijbiet-stoof
geïnspireerd door de snijbiet-pakketjes uit Eten uit de volkstuin

Ingrediënten
1 eetlepel olijfolie
Een kleine prei, wit en groen, in reepjes
Een pond snijbiet, de stelen in stukjes en de bladen in reepjes
150 gram gekookte mungbonen of linzen
Wat ras el hanout
Een handje rozijnen (30-40 gram)
200 gram tomaten of tomatensaus
Vijf tomaten op olie (Sacla, in stukjes gesneden) of wat tomatenpuree
pul biber (chilivlokken)

Bereiding
Zet de prei aan in de olie. Bak na een paar minuten de stelen mee, geef dit vier tot vijf minuten en voeg dan alle overige ingrediënten toe. Roer goed door en laat nog een paar minuutjes stoven tot de bladeren geslonken zijn en alle smaken mooi combineren. Breng zo nodig op smaak, hier heb ik geen zout meer toegevoegd. Maak af met wat pul biber.

2 opmerkingen:

  1. Snijbiet is door moestuinieren een van mijn favoriete groentes geworden - we plukken nog steeds van de planten die ik in mei vorig jaar heb gezaaid. En toevallig ben ik net een artikel over snijbiet aan het schrijven (voor Tuinseizoen).
    Dit klinkt inderdaad als een interessante smaakcombinatie. Ik heb ergens nog een potje van Ras el hanout die ik veel te weinig gebruik!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Vera, Marleen en jij hebben ook in de tuin de nodige overeenkomsten. Allebei zijn jullie met permacultuur bezig, en allebei hebben jullie veel 'eigenheid' in je receptuur. Superleuk!

    BeantwoordenVerwijderen