Een pleidooi voor de kohlrabi. Dat wordt het algauw als ik de kans krijg! De kohlrabi is goed verkrijgbaar in Nederland maar niet erg bekend of geliefd. Hij is zo veelzijdig dat ik hem meer fans zou gunnen. Zowel koud of warm, alleen of in combinaties, hij komt altijd tot zijn recht. Doordat hij zo lekker is om rauw te eten heb ik ook nog nooit, echt helemaal nooit, een oude sleetse kohlrabi moeten weggooien of verwerken. Hij is altijd zo op.
De eerste en makkelijkste bereiding is dus als rauwkost. In schijfjes of plakjes smaakt hij zoet, een beetje pittig en altijd knapperig. Ik neem vaak een helft mee als tienuurtje op mijn werk.
Bij warme bereidingen blijft die zoetige smaak en schuift de pittigheid wat naar de achtergrond. Een beetje kohlrabi geeft al een heel andere, warme ondertoon aan een groentesoep of minestrone. Dat zou mijn tweede suggestie zijn, koolrabi als onderdeel van de gemengde groentes in een groentesoep. Die extra, extra zoete, afgeronde smaak is echt met geen enkele andere groente na te bootsen.
De derde mogelijkheid is als warm bijgerecht. Ik zou de kohlrabi in die rol niet zo snel met heel veel groenten combineren. Het kan vast wel hoor, ik zou me bijvoorbeeld een heerlijke gratin kunnen voorstellen in combinatie met aardappel. Maar meestal krijgt hij bij ons de kans om in zijn eentje te schitteren.
In zijn eentje, gestoofd, vergezelde hij afgelopen zaterdag een Rijnrund-biefstuk . Tot ieders tevredenheid. De zoete smaak maakt het ook voor kinderen een makkelijke koolsoort.
Gestoofde koolrabi
1. Schil de koolrabi en snijd in blokjes of schijfjes. Let er bij het schillen op dat je genoeg weg schilt aan de onderkant. Vooral oudere/grotere exemplaren kunnen daar een beetje houterig worden. Iets dikker schillen helpt dan afdoende.
2. Verwarm een klontje boter (10-20 gram is genoeg per koolrabi) in een pan met een dikke bodem. Schep de blokjes of schijfjes koolrabi door de boter en zet de pan met gesloten deksel op een klein vuurtje. Controleer na een paar minuten of er genoeg vocht uit de groente komt. Zo nodig enkele eetlepels water toevoegen, maar het lukt meestal zonder. Laat de groente langzaam in het eigen vocht garen. Minimaal 20-25 minuten, soms heb je iets langer nodig. Dat kan, want ook al is de koolrabi lid van de koolfamilie, je zult niet snel die zwavelige geur krijgen die sommige andere koolsoorten afgeven als ze te lang worden gekookt.
Afsluitend een foto waarop je kan zien waar mijn Kohlräbles-liefde vandaan komt. Helemaal links mijn oma, midden twintig, toen ze zang studeerde. Het gezelschap staat in de tuinderij van haar ouders aan de rand van de stad. Vanaf de tuin sta je met een kwartiertje lopen in het stadshart. De groenten (en de wijn) werden rechtstreeks geleverd aan winkels en restaurants in de omgeving. Toen normaal, nu weer überhip. Stadslandbouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten