Gnocchi alla Romana

Gnocchi alla Romana: een supertraditioneel gerecht uit de Italiaanse keuken. Dan weet je het wel. Niet al te veel ingrediënten, die wel allemaal van uitmuntende kwaliteit moeten zijn. Een hele rits aanwijzingen waarbij het erg lastig is om te onderkennen welke echt wezenlijk zijn voor een lekkere maaltijd en welke uit de folklore komen en nu alleen nog symbolisch kunnen zijn. Uiteindelijk is het allemaal de moeite waard natuurlijk: op de tafel staat een heerlijk gerecht, goed in balans, dat vooral goed past in een klassieke menu-opbouw van de Italiaanse keuken. Dit met de aantekeningen dat deze gnocchi alla romana het ultieme troost-eten opleveren. Zacht, romig en niet te weerstaan.

Er zit een wachttijd in het recept. Heb je niet al te veel tijd op de dag zelf, maak dan de basis voor de gnocchi een dag van te voren. Gebruik niet een te kleine pan; het plaatje hierboven liep niet goed af want er moest nog griesmeel bij. Ik ben dus overgestapt naar een pan van ruim twee liter of zelfs nog niets meer. Zo kun je comfortabel roeren.

Met de goede pan is de basis snel gemaakt. Het een en ander moet klaargezet en afgewogen of gemeten worden, maar dan is het ook snel klaar allemaal. Je stort de pap op een natgemaakt blik, siliconenvel of bakpapier. Ik gebruikte bakpapier met een beetje water. Eenmaal afgekoeld kun je gaan uitsteken. En daar begint de traditie: blokjes zouden minder snijresten opleveren. Maar ja, de traditie... het bakt ook mooier natuurlijk, want je hebt geen hoekjes die snel te donker worden. Daarom volgde ik braaf de aanwijzingen op.

Ik stak rondjes van ongeveer 3 a 4 cm doorsnede uit en rangschikte ze in de ovenschaal. Ondertussen bereid je een klassieke tomatensaus. Ik vond hem erg lekker en zou hem ook zeker voor andere gerechten inzetten. Het recept, dat had ik nog niet verteld, heb ik jaren geleden al gevonden bij de Wednesday chef en bewaard voor een weekend dat ik tijd en zin zou hebben...

Het gerecht doet uiteindelijk, door de combinatie van zuivel met nootmuskaat en ei en griesmeel, behoorlijk denken aan de klassieke "Klösslessuppe" waarmee wij in Zuid-Duitsland opgroeiden. Verschil is de kaas en de tomatensaus in plaats van de bouillon met groene kruiden. Daardoor wordt het toch nog wat smaakvoller en afwisselender.

Een laatste strenge regel bleek dat het absoluut niet toegestaan is om restjes de volgende dag te eten. Veel recepten gaan uit van 1 liter melk, dat is dan echt te veel. Ik heb teruggerekend naar een normale portie voor vier personen die ook nog soep en een groenteschotel erbij eten, dan kom je echt wel wat lager uit. Maar goed, we hebben het geproefd de volgende dag en wat dacht je? Prima te eten. Weer een traditie naar zijn nonna geholpen....

Gnocchi alla Romana
geïnspireerd door de Wednesday Chef

Ingrediënten

650 ml volle melk
35 gram boter
een krappe theelepel zout
nootmuskaat
160 gram fijne griesmeel van harde tarwe (semolina)
70 gram parmezaan, geraspt
2 eidooiers

wat extra boter en parmezaan voor het gratineren

4 eetlepels olijfolie
2 middelgrote uien in fijne stukjes
4 knoflooktenen, in schijfjes
2 blikken gepelde tomaten of tomatenstukjes
versgemalen peper

Bereiding
1. Breng de melk aan de kook met boter, zout en nootmuskaat. Zodra de melk kookt kun je de semolina in een fijn stroompje toevoegen. Houd de pan al roerende op het vuur tot de pap te dik wordt om te roeren. Bij het recept van Luisa duurt dat een kwartier, bij mij wat korter. Roer er daarna van het vuur af de kaas en eidooiers doorheen, en stort op een natgemaakt oppervlak naar keuze.
2. Fruit voor de saus de uien in de olie. Laat na tien minuten de knoflook een minuutje meefruiten, blus dan met de tomaat en laat de saus tien minuten koken. Breng op smaak met zout en peper.
3. Als de pap een uur (of overnacht) is opgesteven, kun je rondjes uitsteken en ze in een ingevette ovenschaal leggen. Laat ze als dakpannen overlappen. Verspreid er wat boter en parmezaan naar smaak over (indicatie: wat vlokjes boter en ongeveer 20-40 gram kaas) en gratineer de gnocchi ongeveer 20 minuten in een oven van 200 graden. Houd in de gaten hoe snel ze verkleuren. Misschien hebben ze wat meer of minder tijd nodig.
4. Serveer de gnocchi vers uit de oven met de saus en eventueel nog wat extra parmezaan.

Eiwitten over? Chocolademacarons, daar maakt niemand bezwaar tegen!