Rabarbertaart

Dit is even een snelle blog om een recept vast te leggen. Het is een seizoensrecept namelijk, dat je echt maar een paar weken per jaar kunt maken. En het was de multiman die vroeg of ik asjeblieft snel wilde vastleggen wat ik had gedaan?

Ik doe dat aan de hand van de foto´s.
Eerst heb ik een pâte brisée of Mürbteig gemaakt. Heet dat korstdeeg? Ik vind korstdeeg geen mooi woord. Het is deeg uit boter (125 gram),bloem (250 gram, ik nam speltbloem en natuurbloem gemengd met patisseriebloem, maar 250 gram van één van die soorten kan ook), 60 gram suiker en 1 ei. Het was nogal hard geworden. Ik liet het een uur rusten en rolde het toen uit.

Dat was even gedoe maar ik leg het dan in stukken in de vorm en plak ze aan elkaar. Ondertussen klopte ik drie eieren schuimig met ruim 200 gram suiker. Het oude recept zegt 300 gram, maar te zoet vind ik echt niet meer lekker en geïnspireerd door Deb Perelman vind ik het nu leuk om rabarbergebak optimaal zoet en 'tart' tegelijk te maken. Niet meer zo'n muur van zoet die de rabarber verplettert. Een harmonie die meer is dan de som der delen. Excuseer de platitude, maar wacht gerust tot je de taart hebt geproefd.

Dat kloppen van die eieren moet flink hard. Vroeger werden daarvoor de eieren gescheiden, maar met de moderne keukenmachines is dat niet meer nodig. In dit geval wil je echt alle lucht erin geslagen hebben die maar kan, dus loop gerust even weg bij de machine. Ondertussen kun je de rabarber snijden. Die kost een fortuin bij Albert Heijn, maar elders krijg je hem voor minder.

De beklede vorm (30 cm Franse taartvorm met losse bodem) bestrooi ik met wat Duits (hard) paneermeel. Het recept schrijft gemalen amandelen voor. Gewoon een paar eetlepels, niet meer. Het blijft voor mij een sport om zonder blind bakken toch lekkere fruittaarten te maken. Als dat betekent dat ik een platte vorm moet gebruiken en twee eetlepels paneermeel, dan moet dat maar...

Inmiddels zijn de eieren echt goed wit uitgeslagen, de oven is al voorverwarmd op 175 graden, dus de vulling kan gemaakt worden. Daarvoor meng ik 500 gram geschilde in stukjes gesneden rabarber door het ei-suikermengsel.

Dit hoeft alleen maar omgeschept te worden. Dan verdeel je het mengsel over de bodem van de vorm en kan deze de oven in.

Het viel nog een beetje tegen om ei en rabarber gelijkmatig verdeeld te krijgen, dus volgende keer zou ik niet één grote blob in het midden doen maar al bij het uitschenken de boel wat verdelen over de bodem.

De delen deeg van de zijkant die boven de bakvorm uitsteken heb ik nog verwijderd. Vervolgens twintig minuten gebakken bij 175 graden zodat de vulling gaart en daarna nog 15-20 minuten onderwarmte om de bodem goed gaar te krijgen. Wat voortreffelijk lukte, zoals je op de eerste foto hebt kunnen zien. Geen soggy bottom!

Rabarbertaart
(voor een vorm van 30 cm doorsnee)

Gehakt deeg van
250 gram bloem
60 gram suiker
125 gram boter
1 ei en evt. nog een lepel melk


Vulling
3 eieren, lang schuimig geslagen met
200 gram suiker.
gemengd met 500 gram rabarber in stukjes


Bakken
20 minuten bij 175 graden hetelucht
20 minuten met onderwarmte

en dan... die eerste lauwwarme hap... ik had hem op voordat ik een foto kon maken. Je proeft warm en zuur en zoet tegelijk, bijna verrassend intensieve smaken. Om even de klok voor stil te zetten.

Nog even kort iets over de herkomst van dit recept: het is de manier waarop in Zuid-Duitsland het fruit in taarten wordt verwerkt. Het komt uit het kookboek van de huishoudschool in Stuttgart, en ik heb het aangepast, vooral voor wat betreft de hoeveelheden suiker.

Van Wikipedia haal ik deze informatie:
 "Luise Haarers Kochbuch baut auf der Idee des Grundrezeptes auf, welches dann nach Geschick und wirtschaftlichen Möglichkeiten variiert wird. Das Kochbuch wurde zum „schwäbischen Nationalkochbuch“. Das Kochbuch ist mit seinen vielfältigen Ratschlägen jedoch keine reine Rezeptsammlung, sondern eine Art Sitten- und Anstandsbuch, welches die Tugenden der Nützlichkeit, Sauberkeit, Bescheidenheit, Fleiß und Sparsamkeit in der Kochkunst vermittelt. So gibt es Spartipps („Praktische Winke zum Sparen“), Rezepte zur Resteverwertung und regionale schwäbische Gerichte. Das Kochbuch repräsentiert den schwäbischen Sozialcharakter und war außerhalb von Württemberg so gut wie nicht verkäuflich."

Kijk nou zeg, ik zie nu pas dat de manier van koken die ik hier op mijn blog propageer helemaal overeenstemt met de aanpak van Luise Haarer! Ik denk niet dat zij het van mij heeft.. dus zo ver zitten die Schwäbische genen in mij! Mijn "schwäbische Sozialkarakter"! Afkomstig uit het boek van Luise Haarer...