Wel ja, je moet er maar op komen. Zet een pizza in de oven met alleen kaas en knoflook erop. Leg er na een paar minuten een berg spinazie op en bak verder. Dat was het idee van Jim Lahey. Ik heb het omgebouwd met een andere bladgroente, meer smaakmakers en ander deeg. De reden voor dit recept: ik had weer eens een pond bladgroente gekocht op de markt zonder vastomlijnd idee in mijn hoofd. Dit keer werd het dus witgroene pizza. Hier bereid met snijbiet, maar spinazie kan zeker ook.
Het zijn eigenlijk twee recepten: bodem en beleg. Het beleg begint met gehakte knoflook en kaas. Dan wat olijven en ansjovis. Dit gaat eerst een tijdje in de oven. Daarna pas komt er een flinke berg snijbiet aan te pas.
De bodem is een variant op no-knead-deeg die hier in huis de favoriete pizzabodem is geworden. Ik ga hem in een apart blogje uitgebreider voorstellen omdat goed pizzadeeg een basisrecept is. Dit deeg staat 24 uur bij kamertemperatuur. De voorbereiding vergt weinig tijd, even afwegen en roeren. Kneden valt weg. Daar komt vooruit plannen voor in de plaats.
Voor het beleg heb ik mozzarella, Turkse witte kaas en scherpe oude boerenkaas gebruikt. Ik zou altijd een combinatie van pittig en mild gebruiken, maar daarbinnen kan je natuurlijk eindeloos variëren. De olijven en ansjovis kwamen erbij omdat ik niet helemaal afscheid wilde nemen van mijn normale pizza. We maken vaak margherita voor de jongens en keilen er voor onszelf nog wat van dit soort smaakmakers bij. Zeker de ansjovis bleek een schot in de roos, maar ook de olijven smaakte prima bij de snijbiet.
Let wel op. Ik gebruikte kleine olijven met pit en die zijn soms lastig terug te vinden onder de groente. Het gaat wel hoor, zeker als je ze op regelmatige afstanden hebt gelegd. Maar uit voorzorg is ontpitten toch beter. Voor het behoud van je gebit.
Na vijf minuten bakken haal je de pizza uit de oven en voeg je de groenten toe. Het voelt raar. Moeilijk voor te stellen dat dit niet aanbrandt of juist de pizza onder water zet. Gewoon doen, want het komt helemaal goed!
En wat proef je dan: een elastische bodem met een goed korstje, genoeg oempf van de kaas maar met name van de olijven en ansjovis, en tot slot een mooi droge groentesmaak. Geen smurrie. Alleen al die metamorfose van groenteberg naar popeye pizza zou je een keer moeten meemaken!
Popeye pizza met pit
genoeg voor 1 dikke of 2 iets kleinere dunnere pizza's
200 gram bloem
50 gram natuurbloem
50 gram volkoren bloem van durum tarwe of een andere, wittere, semolina
een krappe 1/4 theelepel gist (1,25 ml = ongeveer 1 gram)
1/2 theelepel (2,5 ml) zout
250 gram water uit de kraan
mengen en 24 uur bij kamertemperatuur laten staan
beleg:
een knoflookteen in fijne stukjes gehakt of geraspt
wat zwarte olijven, liefst van die krinkelige (van pit ontdaan)
3 ansjovissen in stukjes gescheurd
een halve mozzarella in stukken gescheurd
wat verse kaas, bijvoorbeeld peynir of een milde geitenkaas
60 gram geraspte oude boerenkaas (met stalsmaak)
peper naar smaak
250-350 gram snijbietblaadjes gewassen, in repen
goede olijfolie
Voor het bakblik: olijfolie en wat grove polenta
Bereiding
1. Roer het deeg een dag van te voren en zet afgedekt weg bij kamertemperatuur
2. Warm de oven voor op 250 graden. Vet een bakblik in, bestuif met polenta en leg de helft van het deeg in het midden. Bevochtig je handen met olie en spreid het deeg uit tot de randen. Gewoon volhouden ook als het een gatenboel wordt. Uiteindelijk komt dat goed.
3. Strooi de knoflook over het deeg. Beleg de pizza met de kazen, olijf en ansjovis. Maal er peper over naar smaak. Laat vijf minuten bakken. Neem dan uit de oven en verspreid de snijbiet over de pizza. Zet snel terug en laat nog acht minuten bakken. Mogelijk moet je halverwege even de zacht geworden groente omlaag pletten zodat de randen niet aanbranden. Duurt het te lang voordat je deeg goed gaar wordt, zet de oven dan op onderwarmte.
4. Besprenkel met wat olijfolie en serveer.
De baktijden kunnen worden verkort als je met pizzasteen en schuiver werkt. Reken dan twee minuten voor het deeg en vijf minuten voor de groente.
Inspiratie: verwijzing bij de Wednesday chef naar een filmpje bij Martha Stewart. Hier vind je er ook een. Het gaat om een recept uit het boek "My pizza" van Jim Lahey, maar ik heb het omgebouwd met andere groente, uitgebreider beleg en deeg dat heel lang staat.
Op de standaardpizza geven olijven met pit geen problemen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten