Het oog eet ook mee: uitslag foodblogevent mei 2016

Vanochtend in onze tuin: hommel op salie

Lieve foodbloggers en foodblogevent-geinteresseerden. Allereerst heel veel dank voor jullie geduld. Het publiceren van de uitslag én de nieuwe uitdaging op de eerste van de maand is zo ongeveer het fundament onder het foodblogevent. Deze week was door werkverplichtingen en avondvierdaagse echter zo overladen dat ik het tot de ochtend van de derde heb moeten uitstellen.



Het thema leverde heel verschillende uitzendingen op. Altijd weer mooi om de verscheidenheid aan inzendingen te zien!

Culi-Sandra kookte koolvis met parmaham en pesto. Het leukste bewaarde ze voor het laatst, want het was een recept dat ze al eerder gemaakt had en de oude foto van het recept bleef maar als snippet bij Google opkomen.. het doorklikken waard! Je kunt niet anders dan lachen als je de moeite neemt om de oude foto op te roepen.

Gereon kwam met een prachtige culi-beschouwing over eindeloos herhalen als de foto mislukt is en het alternatief: lekker doordromen en andere dingen gaan koken. Zeldzaam herkenbaar hoe hij beschrijft dat zijn inmiddels fameuze roomboterappeltaart opkomt in mijmeringen tijdens het zwemmen. En andere gerechten die bij het rondrijden door de Beaujolais of het lopen in het Stedelijk werden bedacht. Vooruitdenken wat je gaat koken, dat is het toch helemaal eigenlijk?

Johanneke van bijna net zo lekker als thuis gooide het weer over een andere boeg en combineerde een maaltijd van asperges met het bord dat haar terugbracht naar goede herinneringen aan die asperges op dat bord in een andere tijd en een ander gezelschap: vroeger bij oma. Ook daar zie je dat het oog een heel palet aan herinneringen kan toevoegen aan een gerecht dat zo gewoon is, althans, dat ieder jaar terug komt.

Tessa heeft een eigen invalshoek. Ja, Ecuador, want daar zit ze nu weer, maar ik bedoelde meer vanuit de patisserie-hoek. Ik schreef al patesserie, wat heeft zij toch een goed passende blog-voornaamcombinatie gevonden! In de patisserie is het garneren en afwerken ontzettend belangrijk, echt een kunst. En Tessa laat dat mooi zien. Je wilt tonen wat het hoofdingrediënt is en je wilt een taartje dat uitnodigend is. Misschien is haar recept wel het eerste dat ik ga nakoken, want ik heb, precies zoals Gereon het zo mooi schetst, al een tijd een dwingend beeld van limoenen en cheesecake in mijn hoofd en het recept van Tessa is meer dan schattig en nabakwaardig.

Christien van Oesters en Uien sloot de rij met een prachtige oplossing voor een raadsel waar ik zelf ook al voor heb gestaan. Bonen zijn zo lekker maar haar borlottibonen hebben de mooiste tekening toch echt voor het koken. Zelf loste ik die fotografie-uitdaging op met fiks tegenlicht en een takje rozemarijn, maar Christien laat de natuur het werk doen en garneerde met schitterende saliebloempjes. Een prachtig gezicht en inderdaad net dat duwtje waarmee je je gast verleidt op het bord.

En de winnaar? Ik vond het weer knap spannend, want je bent helemaal afhankelijk van wat er ingezonden wordt en vooral van of er ingezonden wordt. Ieder van de inzenders maakt wel wat bij me los, inspireert of zet aan tot koken. Maar de meest spontane en primaire reactie wint in dit geval en dat is Sandra met haar voor- en nafoto. Echt hilarisch, geen metamorfose kan daar tegenop! Sandra, van harte, en heel veel plezier bij het organiseren van het foodblogevent juni 2016. Ik ben benieuwd welk thema jij kiest!